3 misvattingen over het monkey brain
‘Monkey brain’ is de benaming die ik gebruik voor dat deel van je brein waar jouw gewoontes, overlevingsinstinct, identiteit en autonome zenuwstelsel in huizen. Er wordt ook wel naar gerefereerds als ‘reptielenbrein’, en hoewel het niet meteen een afgebakend deel van je hersenen en denkpatronen is, is het wel zinvol om het als een specifiek onderdeel van wie je bent te erkennen.
Het monkey brain houdt je in je comfort zone. Waarschuwt voor gevaar. Zorgt dat jij je gewoontes doet. En bovenal: dat jij het overleeft.
Als je je leven wilt veranderen, bijvoorbeeld als je wilt afvallen, dan zul je dat monkey brain tegenkomen. Het saboteert. Het verleidt. Het veroordeelt. Het krijst en chanteert je met emoties. Alles om jou bij je oude gewoontes te houden, want die zijn vastgelegd in jouw overlevingssysteem en jouw monkey brain wil absoluut overleven!
Ik heb het vaak over het monkey brain en ik merkte dat er wat misvattingen ontstonden. Ik zet de belangrijkste drie hieronder op een rijtje.
1. Je monkey brain is ‘evil’
Nope. Je monkey brain is helemaal niet bezig met wat goed voor je is en wat niet. Het opereert op de gewoontes die jij jezelf hebt aangeleerd. Gewoontes die onderdeel zijn geworden van wie je bent, van je overlevingssysteem. ‘Goed’ en ‘slecht’ zijn betekenissen die ons analytische brein geeft aan wat je doet, je monkey brain werkt niet op die manier. Het is er dus niet op uit je onderuit te trekken en te saboteren. Het wil dat je doet wat je altijd deed, zodat je in leven blijft! Dus eigenlijk… Heeft het monkey brain altijd het allerbeste met je voor. Het is aan jou om het te leren wat dat allerbeste is.
2. Jij bent het slachtoffer van het monkey brain
Nope. Alles wat het monkey brain voor je doet, is aangeleerd. Soms hebben je ouders dat voor je gedaan, soms je omgeving,en meestal heb je zelf daar ook behoorlijk de hand in gehad. Het monkey brain staat in feite in dienst van jou. Zorgt ervoor dat je veilig blijft, dat je zonder energie te verspillen de keuzes maakt die jou door de dag helpen, dat je kunt leven en niet wordt overweldigd door alle prikkels die op elk moment binnenkomen en waar je iets mee moet. Zonder monkey brain zou je apenhorendol worden.
En aangezien jij alles aan je monkey brain hebt geleerd, zouden we eerder nog kunnen stellen dat het monkey brain slachtoffer is van jou dan andersom
3. Het is heel moeilijk om iets nieuws aan je monkey brain te leren
Nope. Het is waar dat het monkey brain (wat) tijd nodig heeft om nieuwe dingen te leren, en vooral ook om oude dingen af te leren. Dat wil niet zeggen dat het moeilijk is. Als je een keer goed misselijk bent geweest van iets, dan is het heel makkelijk om datgene daarna te laten staan (meer dames die dankzij een zwangerschap bepaalde dingen niet meer graag eten? 😉 )
Een nieuwe, snellere weg naar je werk zul je doorgaans snel als gewoonte instellen. Of iets snel deel uitmaakt van jouw systeem of niet, hangt van verschillende factoren af, die ook te maken hebben met wat jij belangrijk vindt, hoe klein de verandering is en welke oordelen je velt over jezelf en de nieuwe manier van zijn.
Hoe ga ik dan samenwerken met mijn monkeybrain?
Het is een kwestie van heropvoeden. Je monkey brain doet wat het weet, gaat op een automatische piloot.
Zodra je dit beseft, kun je er met meer liefde naar kijken. Ah, hier speelt een oude gewoonte op. Dankjewel, monkey brain, maar dit is niet langer nodig. Ik kies nu iets anders.
En als je steeds iets anders kiest, leer je je monkey brain dat er nu een andere gewoonte in je overlevingssysteem hoort. Ook dit heb je al heel vaak gedaan – de gewoonten die je als tiener had, zullen niet dezelfde zijn als de dingen die je nu dagelijks doet.
Neem de leiding terug. Laat je monkey brain zien hoe jij het wilt. Liefdevol en krachtig. Creëer de nieuwe kloof, val niet terug in de oude. En wees blij met het monkey brain. Zo krachtig als het nu vecht voor je oude manier van zijn, zal het later vechten voor je nieuwe jij. You two got this.
Veiligheid als moeder
Mijn thema deze maanden is veiligheid. Dat begon met veiligheid in mijn lichaam, als onderdeel van mijn afval-methode, maar strekte zich al snel uit naar veiligheid als onderneemster, veilig zijn qua geld, in mijn relatie, en als moeder.
Als moeder is veiligheid een ding, want dat strekt zich niet alleen uit tot jou, maar ook tot je kind(eren). Gezien ik één dochter op de wereld heb gezet, hou ik het voor nu op enkelvoud. Ik heb ook niet-voldragen zwangerschappen meegemaakt, waarvan eentje dusdanig traumatisch was (zonder zieleig te willen doen!) dat ik bij mijn dochter, die daarna kwam, extra in pitbull-modus ga. Extra vasthoud, me extra zorgen maak om haar veiligheid. Het kan immers zomaar voorbij zijn? Het kan immers overal misgaan – zelfs binnen in jouzelf, de veiligste plek die er maar is?
Die gedachten leer ik nu los te laten. Je zorgen maken is een gebed voor wat je niet wilt. Onveiligheid en angst voor jouw of andermans veiligheid zijn van zichzelf een gebed voor wat je niet wilt. Als je leeft in die sfeer, dan leef je het gebed voor wat je niet wilt dat gebeurt.
En helemaal als ik fundamenteel geloof dat alles altijd goed was, is en zal zijn, dan is het hoog tijd om af te rekenen met deze manier van denken, voelen en zijn die me niet dient. Die mijn dochter niet dient. Die niemand op de wereld dient.
Let op, dit is wat anders dan je kind niet op de snelweg laten spelen. Je hoeft het ‘gevaar’ natuurlijk niet op te zoeken en common sense is niet iets om te negeren.
Maar de druk erachter. De angst. De verlamming, de fysieke reactie in de vorm van adrenaline die door je aderen raast en je buik vult met vleermuizen, die je ademhaling verstoort en je keel gekke dingen laat doen. Die overweldigende ‘jakkie’ die zorgt dat je brein steeds maar in cirkeltjes gaat rondom die angsten en zorgen.
Die mogen weg. Die mogen los. Die stroken niet met alles was, is en zal altijd goed zijn. Die stroken niet met mijn overtuiging dat er voor ons wordt gezorgd. Dat we hier allemaal zijn met een reden, dat we hier zijn om lessen te leren, dat we hier zijn omdat we een zielsmissie hebben en dat we pas weer vertrekken wanneer ons ‘contract’ afloopt, en niet eerder dan dat.
Al die oude geloven, die angsten vanuit m’n monkey brain en een milt die uit z’n kracht is, die staan haaks op mijn wéten dat er meer is, mijn wéten dat we krijgen waarvoor we hebben getekend, dat we niet alleen zijn, niet weerloos zijn. Mijn wéten dat ik geen controle heb over wat dan ook, en vol mag stappen in vertrouwen en liefde omdat dat de gebeden zijn voor wat je wel wil dat gebeurt.
Ik heb geen controle over wat er over vijf minuten gebeurt. Ik weet niet wat morgen brengt. Het is aan mij om erop te vertrouwen dat het allerbeste gebeurt wat maar kan gebeuren, en het allerbeste is groter dan dit leven. Is groter dan wat ik nu, als Marieke, moeder van Merinde, kan overzien. Ik overzie mijn eigen leven niet eens, laat staan dat van een ander.
Mijn monkey brain wil pitbullen – misschien moet ik die naam van het monkey brain aanpassen, hahaha – en mijn oer-instinct ziet overal apen, beren en pitbulls op de weg. Maar mijn hart weet dat er liefde is. Mijn hart weet dat er niets anders is dan goed, dan zielslessen, dan ontwikkeling, dan connectie, dan precies datgene wat moet gebeuren om over een heleboel levens elke ervaring die maar denkbaar is, te hebben meegemaakt. Mijn hart weet dat het uiteindelijk gaat om het enige dat ik wel een beetje kan controleren: mijzelf. Onafhankelijk van alles wat ik meemaak, thuis zijn bij mezelf. Onafhankelijk van mijn omstandigheden weten dat ik op mezelf mag vertrouwen. Dat ik gelukkig mag zijn, no matter what. Dat ik veilig ben. Dat mijn dochter veilig is. Dat iedereen veilig is, omdat er in basis geen andere mogelijkheid is dan dat.
(Merk je dat er dan eigenlijk helemaal geen controle meer nodig is…?)
Dus neem ik mijn verantwoordelijkheid. Voor mezelf, voor mijn veiligheid, en voor hoe ik haar kan ondersteunen in haar veiligheid. Ik geef liefde, ik geef wijsheid mee (zoals niet spelen op de snelweg 😉 ) en ik vertrouw. Ik mag de controle loslaten en volledig stappen in vertrouwen. Op mezelf. Op haar. Op haar gidsen, op haar pad, op het universum.
Nee, dat houdt haar niet veilig van conflicten. Dat beschermt haar niet tegen ziekte. Dat is geen garantie dat er nooit iets zal gebeuren.
Maar het zorgt wel voor rust. Voor flow. Voor een manier van leven vol liefde, kracht, geborgenheid en mogelijkheden. Dit geeft ruimte voor ware connectie en voor de mooiste energie die er maar kan bestaan, want door dit te leven, leef je het gebed voor wat je wél wil dat gebeurt.
De mythe van het calorie-tekort
Gisteren volgde ik een (korte) discussie op Facebook over het al dan niet een mythe zijn van het idee dat je altijd afvalt als je een calorie-tekort creëert. Een dame zei dat het niet waar is dat je lichaam op ‘spaarstand’ gaat als je te weinig tot je neemt, en ze zei iets in de trant: Het is inmiddels 2022, wanneer houden we eindelijk op die mythe te geloven? Een van de argumenten was dat mensen met anorexia te weinig eten en daar toch zeker van afvallen – tot hun lichaam het niet meer aankan aan toe.
Het zette mij aan het denken. Is het inderdaad een mythe dat het lichaam in spaarstand gaat? En mijn tweede gedachte: hoe is het mogelijk dat je in 2022 dingen zo zwart-wit ziet?
Om dat laatste even te verklaren: In mijn optiek is er geen harde waarheid. Vooral afvallen draait om zoveel factoren, dat je niet ronduit kunt zeggen: ‘Dit is ALTIJD waar.’
Voeding is zo fundamenteel voor ons voortbestaan, dat het lichaam allerlei systemen heeft om ons te helpen zo goed mogelijk om te gaan met wat we binnen krijgen. In verschillende situaties reageert het lijf anders. Er zijn biologische programma’s die te maken hebben met de spijsvertering en de energieopname, -distributie en -opslag. Er spelen factoren als stress en identiteit mee. De samenstelling van onze voeding maakt ook een enorm verschil.
Theoretisch zou minder energie tot je nemen dan je verbruikt inderdaad moeten leiden tot afvallen. Dat is een 1+1=2 theorie. In de praktijk blijkt dit maar al te vaak een vlieger te zijn die niet opgaat – kijk maar hoeveel moeite het vaak kost om een paar kilo kwijt te raken, en helemaal om die kilo’s eraf te houden! Ik denk dan ook dat er een glijdende schaal is in dit verband. Het is niet standaard waar dat een energietekort leidt tot minder gewicht. Het is ook niet standaard waar dat een energie-overschot leidt tot overgewicht. Er zijn gradaties, en dat is waar het volgens mij ‘mis’ gaat. Je kunt niet denken in asboluten.
Je kunt beter denken in zones, en de grenzen tussen de verschillende zones liggen niet vast: omdat elk mens verschillend is, en omdat elke dag verschillend is. Je kunt echt wel een paar dagen veel te weinig eten – anders zou je een flinke buikgriep meteen levensbedreigend zijn – en een dag of wat ‘uit de band springen’ zal je ook echt niet meteen de categorie ‘obesitas’ in slingeren.
Ik ga nu eerst vertellen hoe de boel in elkaar zou steken als deze theorie de enige factor zou zijn waar je mee te maken hebt en de oplossing dus inderdaad 1+1=2 is.
Wat je in de gaten moet houden, zijn twee waarden die je min of meer kunt berekenen. Je BMR, dat is de hoeveelheid energie weergegeven in calorieën, die je nodig hebt op een dag dat je helemaal niets doet. Je basis, het minimum om te kunnen functioneren.
Daarnaast is er je daadwerkelijke behoefte. Hier tel je nog een x aantal calorieën bij je BMR op, afhankelijk van hoe actief je levensstijl is. Als je veel beweegt en de hele dag door actief bent, zal daar een ander getal uit komen dan wanneer je vooral zittend werk doet en wat passiever bent. Overigens gebruiken je hersenen ook calorieën, dus die mogen ook worden gerekend.
Als je op gewicht wilt blijven, blijf dan dagelijks rond je daadwerkelijke behoefte zitten wat calorieën betreft. Een dagje wat meer, een dagje wat minder, dat maakt niet uit.
Als je wilt afvallen, kun je beter een klein stukje onder die dagelijkse behoefte gaan zitten. Sommige mensen zeggen standaard 500 calorieën minderen. Ik vind dat veel te kort door de bocht en niet verantwoord. Als je met die 500 calorieën eraf namelijk onder je BMR komt, en dat dag na dag doet, dan zal je lichaam actie ondernemen. Ja, waarschijnlijk door je energie-reserves te gaan gebruiken en daardoor af te vallen, maar bovenal door te kiezen voor overleven en de minder belangrijke functies van je lichaam af te schalen of zelfs op non-actief te zetten. Je temperatuurshuishouding, je hormonenhuishouding, je vruchtbaarheid, je concentratievermogen, je spierkracht zijn allemaal voorbeelden van wat er kan worden aangetast. In extremere gevallen (zoals bij eetstoornissen) zullen ook functies als ademhaling worden verminderd.
In het grensgebied tussen ‘gezond’ energietekort creëren en ‘ongezond’ energietekort, zit de zone waarin het lichaam alles op alles gaat stellen om elk kleine beetje voedsel om te zetten in energie (en dit gaat uiteraard door als er grotere tekorten zijn). Dit is volgens mij de fameuze ‘spaarstand’, die deels ook te maken heeft met de stress die je op je lichaam zet bij het aanhouden van een dergelijk voedingspatroon. Je lichaam gaat op standje overleven en ook vocht vasthouden speelt hierin een grote rol (daar ga ik nu niet dieper op in, maar dat is een biologisch programma om je in leven te houden).
Je begrijpt nu dus dat het niet zo zwart wit is als het lijkt: een klein tekort kan je ondersteunen in het afvalproces, een groter tekort kan zorgen dat je juist niet afvalt en een te groot tekort zal zeker zorgen voor afvallen, maar dan valt er ook vanalles in je lijf UIT.
De andere factoren die meespelen bij afvallen, zijn onder meer stress, de samenstelling van je voeding, de biologische programma’s die jouw lichaam heeft aangezet om jou te ondersteunen en jouw eigen mind: je identiteit en de manier waarop je met dingen omgaat. Ook deze hebben allemaal invloed op jouw afvalproces.
Als je te veel onder spanning staat en voortdurend stress ervaart, zal je lichaam de stofwisseling omzetten naar snelle opname: de glucose-reserves uit je spieren worden gebruikt. De vetreserves zullen juist niet worden aangesproken, omdat dat te omslachtig is. Je lichaam heeft gewoon NU energie nodig en gebruikt daar alleen de aanwezige koolhydraten voor – en geeft jou het signaal dat je daar meer van nodig hebt. Dit veroorzaakt honger en eetbuien, een cyclus die niet alleen irritant is, maar ook zorgt dat de vetreserves wel worden vergroot, maar niet worden aangesproken.
Hierin speelt ook de samenstelling van je voeding een rol: snelle koolhydraten worden snel opgenomen door je lichaam en worden direct naar de spieren en andere organen gebracht, waar zo veel mogelijk wordt opgeslagen.
De reserves zijn daar echter niet zo groot – het overschot wordt meteen afgevoerd naar de vetreserves. Als je heel veel koolhydraten in één keer in je systeem hebt, vul je dus je orgaangebonden reserves snel en zal er een behoorlijk overschot ontstaan. Je lichaam werkt dit keurig weg. Vervolgens worden die orgaangebonden reserves verbruikt, maar omdat de golf van koolhydraten in je bloed al voorbij is, raken deze reserves leger en leger. Je lichaam zal eerder aangeven dat je honger hebt en dat er op die manier aanvulling nodig is, dan dat je automatisch overschakelt op ververbranding. Helemaal wanneer je al in een tekort zit, zul je eerder honger ontwikkelen dan gaan ‘teren’ op je reserves: je lichaam registreert het tekort namelijk wel degelijk en heeft zijn eigen mechanismen om daarmee om te gaan.
Als je minder snelle koolhydraten eet en meer vetten, eiwitten en langzame koolhydraatketens, dan ontstaat de overvloed aan koolhydraten niet. Dan blijft die piek in je bloedsuikerspiegel uit en kunnen je organen gedurende langere tijd steeds aanvullen wat ze verbruiken, waardoor er geen overschot ontstaat dat aan je vetreserves moet worden toegevoegd.
Dit alles wordt ook nog beïnvloed door de biologische programma’s die in jouw lichaam draaien. Er zijn bepaalde biologische aanpassingen die jouw lichaam doet om jou op een bepaald front te ondersteunen, die kunnen zorgen dat afvallen niet alleen lastig, maar soms zelfs onmogelijk wordt. Zolang die biologische programma’s lopen, en die lopen vaak op onbewust niveau, zal je lichaam zich niet aanpassen. Wellicht zul je tijdelijke veranderingen zien, maar als je de oorzaak van het biologische programma niet wegneemt, kun je niet blijvend veranderen. (Het voert te diep om hier nu verder op in te gaan, omdat elk mens anders is en ook weer andere biologische programma’s heeft. Als je hier meer over wilt weten, raad ik je aan een sessie met mij aan te vragen).
Ook jouw identiteit en je mindset vormen een groot onderdeel van het al dan niet afvallen, maar hier wordt eveneens zeer weinig aandacht aan gegeven in de klassieke afval-strategieën – jouw identiteit, jouw beeld van wie je bent en jouw manier van zijn, krijgen in de meeste dieetboeken en sportprogramma’s nauwelijks aandacht, en als ze wel aandacht krijgen komt het meestal neer op ‘gedrag’ en niet op de lagen die daar nog onder liggen: geloven, verhalen en je ware kern – ook spiritueel gezien.
De niet-calorie-gerelateerde factoren dragen stuk voor stuk bij aan de mythe van het energietekort: afvallen is veel meer dan alleen een fysiek tekort aan energie creëren. Alleen al van de term krijg ik jeuk, omdat een tekort meteen al weerstand oproept in ons systeem en je jezelf dus al programmeert om hier moeite mee te hebben, zowel in je brein als in je lichaam.
Mijn advies?
Meten is weten en een richtlijn hebben is beter dan niets. Als jij weet wat je behoeften zijn en waar je niet onder moet komen, dan kun je dit vervolgens inzetten om keuzes te maken die jou dienen. Ga een procent of tien, hooguit twintig, onder je dagelijkse behoefte zitten. Pas je verhouding in koolhydraten, vetten en eiwitten aan. Jaag je lijf niet op stang. Het is geen wedstrijd, het gaat er niet om je lijf zo snel mogelijk te dwingen tot het loslaten van die kilo’s. Het gaat erom dat jij je lichaam geeft wat het nodig heeft: een overvloed aan liefde en vertrouwen, genoeg voedingsstoffen om goed te functioneren en een prettige voorraad energie te hebben, voldoende rust, en keuzes die je maakt vanuit kracht en wijsheid in plaats van vanuit frustratie, ongemak en schaarste.
Gebruik je fantasie
Alles wat we hebben, is ontstaan doordat iemand buiten de gewone kaders dacht. Doordat iemand in gedachten verder ging dan wat er was. Van het kunnen maken van vuur, tot het bakken van brood, tot het creëren van een iPhone of het schrijven van een verhaal, er is fantasie voor nodig.
Als jij je leven wilt veranderen, heb je ook wat fantasie nodig. Als je je brein wilt herprogrammeren tot hoe je je graag wilt voelen, heb je een beeld nodig van hoe dat er dan uitziet. In kilo’s, in lijnen, in energie, in conditie, in hoe je je voelt in je eigen lichaam. Als je niet weet waar je naartoe gaat, of je houdt het supervaag, dan loop je het risico dat je bestelling niet duidelijk is voor het universum en daardoor niet kan worden bezorgd. Of, dichter bij huis: je kunt je brein niet helder programmeren met wat je wilt, waardoor je in een soort limbo achterblijft.
En er ligt nog een probleem op de loer.
Het is leuk en aardig dat je weet waar je naartoe wilt. Die vijftien kilo eraf, die strakke lijn op je flanken of die armen die minder zwabberen als je zwaait… Je kunt dat op zich ook best voor je zien, in meditatie, hypnose en in gedachten, maar… Het is nog niet zo.
Je bent daar nog niet.
Je voelt je nog niet goed.
Je bent nog niet blij.
Je hebt het gevoel dat je nooit op die plaats van bestemming zult aankomen.
En juist DAT gevoel, dat ‘ik ben er niet, ik ben nu niet goed, ik ben nu te dik, ik ben nu…’ zorgt ervoor dat je die fantasie als smoort voordat -ie is ingezet.
Als je je brein en je lijf wilt herprogrammeren, dan zul je je eigen oordeel los moeten laten. Dan zul je al die nieuwe manieren van zijn moeten geloven, dwars door wat het nu nog niet is heen.
En daar lopen veel mensen op vast. ‘Ik wil mezelf wel slanker zien, maar ik zit hier met een lichaam waar ik niet blij mee ben. Het geeft me alleen maar meer verdriet.’
Dit is de reden waarom ik altijd hypnose toepas (dan omzeil je dit soort gedachten en ga je direct naar je kern) en ook de reden waarom je de Law of Attraction nog steeds niet kunt toepassen: de energie die je uitstraalt, is die van ‘ik ben niet blij met mijn lichaam. Ik ben te dik. Ik ben dit, ik ben dat.’
Pas als je dat kunt omdraaien, bewust, zoveel mogelijk momenten op de dag, kun je loskomen van de comfort zone die jou tegenhoudt en kun je de weg vrijmaken voor waar je wilt zijn.
Meer weten? Luister de podcast!
Wil je hieraan met me werken? Klik dan hier.
Je bent geen Disney-prinses
Een poosje geleden zaten we aan tafel, mijn man, mijn dochter en ik. Op één of andere manier kwamen eetgewoonten ter sprake en er was net een onderzoek gepubliceerd dat stelde dat je het zou moeten kunnen doen met drie maaltijden op een dag. Voor mijn man is dat waar. Voor mijzelf is dat zelden waar en mijn dochter… tja, die is zes en hoewel het nog alle kanten op kan, denk ik dat het ook voor haar niet waar is dat ze het redt met drie maaltijden op een dag.
Toch stond het met koeienletters in het nieuws – ik had het zelf voorbij zien komen en manlief dus ook. Ik zag het ook voorbij komen in adviezen van diëtisten en in Facebookgroepen. Terug naar drie keer eten! Dat is het geheim!
Maar wat is nu het beste? Meerdere keren op een dag eten, tot zes keer? Of drie keer? Of binnen een raamwerk van maximaal acht uren?
Ik heb daar een heel simpel antwoord op.
Het ligt aan wat bij jou past.
En dat is het vervelende. Want wat past er bij jou? Waar voel jij je goed bij?
Ik denk dat een heleboel van ons dat in feite niet weten. Dat we niet weten wat ons dient, waar we ons het allerbeste bij voelen. Sterker nog, we zijn zo ‘out of touch’ met onszelf, dat we de oplossingen voor al onze problemen buiten onszelf zoeken. Lukt afvallen niet? Dan helpt het allernieuwste dieet vast wel! Of je moet gewoon je vet laten bevriezen, een maagverkleining of iets anders doen wat nieuw is, wat de redding lijkt voor jou… Allemaal zaken BUITEN JEZELF. Dingen die de buitenkant aanpakken. Dingen die jou moeten redden van je zogenaamd vreselijke lichaam.
En in dit geval bedoel ik met de buitenkant dus alles wat niet in jouw ziel zit, in jouw geest, in jouw essentie. Jouw binnenwereld bestaat uit gedachten en gevoelens, die leiden tot gedrag. De buitenwereld in dezen is wat je doet, wat je eet en ook je lichaam hoort daarbij. Dat is buitenkant. En dat is altijd het eerste waar men mee aan de slag gaat. Met het deel dat je ziet. Daar moet iets aan veranderen, want dat is niet goed. Alsjeblieft, chirurg, diëtist, doe iets met mij waardoor ik me weer goed voel over mezelf.
Het punt is, dat dat Disney prinsessen gedrag is. Of eigenlijk: sprookjesprinsessengedrag. Het fenomeen dat de hulpeloze prinses om wat voor reden dan ook gered moet worden, en dat er een prins langs moet komen om dat te doen.
In dit geval ben jij de hulpeloze prinses en is het dieet, of het vetbevriezingsbedrijf, of de personal trainer, of de afval goere zoals ik 😉 de prins.
Maar zo werkt het niet. Je mag de verantwoordelijkheid voor jouw gezondheid niet in handen leggen van een prins. Tuurlijk, hij mag helpen, maar het begint bij jou. Bij het nemen van de verantwoordelijkheid over jezelf. Over wat je eet. Over wat je doet. Over hoe je denkt. Over wie je bent.
Het nieuwe dieet gaat je niet redden. Vet bevriezen is een ingreep aan de buitenkant, evenals een maagverkleining. Het lost dat wat er in de bovenkamer anders moet niet op.
Ik kan jou niet vertellen wat jij moet doen. Ik kan je informatie geven, ik kan je op weg helpen. Ik kan je terug in contact brengen met jezelf, met wie je werkelijk bent, met wat jij nodig hebt. Ik kan een gids zijn. Dat is waar mijn groepsprogramma om draait: jezelf beter leren kennen, zodat je de keuzes kunt maken die goed zijn voor jou. Zodat je niet langer een prinses bent in een torenkamertje, hopend tot er eindelijk eens een prins (lees: dieet, workout-programma, operatie) komt die jou gaat redden.
Neem het heft in eigen hand en kom in contact met de enige persoon die ertoe doet in dit geval: jij zelf.
En ja, dat is moeilijk. Het zuigt soms om niet gewoon een eenvoudige routebeschrijving te hebben. Uitvinden hoe jij werkt, hoe je in elke situatie net anders werkt, teruggeworpen zijn op jezelf, dat is echt vervelend. Geloof me. Het is een weg met ups en downs, en af en toe een verkeerde afslag. Maar het is wel de enige weg. Die prins kán jou helemaal niet redden. De enige die dat kan, ben je zelf.
Waardeer jezelf meer
Als je me al een tijdje volgt, weet je dat ik afvallen (eigenlijk simpelweg goed voor jezelf zorgen, waarbij afvallen een bijkomstigheid is als je dat ‘nodig’ hebt) aanvlieg vanuit liefde voor jezelf en je lichaam. Je wilt van binnenuit veranderen en niet alleen maar zitten op het stukje ‘gedrag’, omdat dat niet alleen een tijdelijk lapmiddel is, maar ook nog eens heel veel moeite kost.
Maar hoe ondersteun je nu dat interne proces (dat je kunt beginnen met de gratis meditatie bij aflevering 1 van de podcast, overigens) met actie? Want alleen actie brengt je er niet, maar alleen maar intern werk kan je rusteloos maken.
En met je gedrag kun je dat interne werk een flinke boost geven. Die twee sporen, tegelijkertijd aangepakt, kunnen je snel daar brengen waar je wilt zijn.
Door jezelf te laten weten dat je jezelf waardevol vindt, door keuzes te maken die GOED zijn voor je lichaam, door anders om te gaan met jezelf, kun je enorm veel teweeg brengen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan voeding: hoe kun je middels je voeding aan je lichaam laten weten dat je het waardevol vindt? Een bak yoghurt met havermout en noten geeft een ander signaal aan je lichaam dan een zak chips die je tussen neus en lippen door wegwerkt…
En hetzelfde geldt voor rust nemen. Doe je dat pas wanneer je echt bijna omvalt van uitputting, of is het iets dat je jezelf geeft op structurele basis, omdat je weet hoeveel beter je jezelf voelt wanneer je voldoende ontspant?
Voor de meeste vrouwen is het idee om tijd en energie aan zichzelf te spenderen al waanzinnig (lees: buitengewoon ongewoon), laat staan dat geld aan zichzelf uitgeven.
Daarnaast is het ‘iets doen voor jezelf’ heel vaak gekleurd vanuit ‘moeten’, en vaak meer geworteld in externe validatie (wat zullen de buren zeggen, hoe reageert mijn schoonmoeder als het hier stoffig is, ik durf de deur niet uit zonder make-up) dan op het jezelf écht gunnen omdat je dat doet en jezelf waardevol vindt.
Wat nu als je dat eens verandert? Als je dingen gaat aanvliegen omdat JIJ ervan geniet en er blij van wordt? Dan wordt zelfs douchen al een liefdevolle handeling!
En het mooie is: je hoeft niet enorm veel tijd te spenderen, geld uit te geven of energie erin te steken. Als je in het hier en nu bent, kunt genieten zonder de zorgen over morgen en de bagage uit het verleden, dan heb je al een flinke stap gemaakt.
Neem dus die tijd voor jezelf, gun jezelf die energie (ook de monetaire energie) en laat jezelf zien dat je waardevol bent. Want dat ben je.
Luister snel de podcast bij dit blog!
Slaap je slank
Nee, er is niet een truukje dat zorgt dat je van de ene op de andere dag, in je slaap, ineens superslank bent, maar kan jouw afvalproces wel op verschillende manieren ondersteunen.
Hormonaal gebeurt er vanalles als je slaapt. Er worden hormonen aangemaakt, je lichaam herstelt je cellen waardoor de receptiviteit voor verschillende hormonen wordt beïnvloed en dankzij je nachtrust krijg je energie om de uitdagingen van de dag weer aan te kunnen. Dit alles wordt verstoord wanneer je te weinig slaapt, waardoor afvallen een behoorlijke uitdaging kan zijn. Een slechte nachtrust kan bijvoorbeeld zorgen voor verminderde insuline-gevoeligheid en ook de receptie van ghreline en leptine kunnen verstoord raken, waardoor je meer honger krijgt (ghreline) of niet goed merkt wanneer je vol zit (leptine).
Je merkt dat dit een op een samenhangt met jouw afvallen: een goede nachtrust ondersteunt je in het gemak waarmee je je keuzes kunt maken, zowel mentaal als fysiek.
Hoe kun je jezelf nu helpen beter te slapen?
Zorg in ieder geval voor een vaste routine, liefst zonder schermen en te veel prikkels, en ga op tijd naar bed. Ja, een open deur, maar een waarheid als een koe 😉
Ook stimulerende voedingsmiddelen zoals koffie, chocolade en fruit (vitamine C) kun je beter laten staan vanaf een bepaald tijdstip van je dag.
Zorg dat je overdag lekker beweegt en gezond eet, en hou je stresslevels zo laag mogelijk.
Melatonine, het slaap-hormoon, houdt van duisternis. Wil je wel iets van licht op je kamer, beperk het tot een minimum en plaats de lichtbron zo laag mogelijk.
Meditaties, muziek (528 Hz) en white noise kunnen je helpen in slaap te vallen.
Een druppel lavendel-olie doet voor veel mensen wonderen voor de slaap (ik slaap zelfs bij volle maan goed dankzij die olie)
Als je meer ondersteuning nodig hebt, is het Morning Magic Slaappakket wellicht een uitkomst voor je: met oefeningen om de rust te vinden en de slaapstress los te laten, kun je jezelf liefdevol trainen om goed te slapen.
Luister de podcast van deze week om meer te horen over hoe slaap je helpt bij het afvallen.
Weltrusten!
Moeten, willen, toestaan
Bij afvallen komt vaak een boel ‘moet’ en ‘wil’ kijken.
Ik wil minder wegen, dus ik moet minder eten.
Ik wil er goed uitzien, dus ik moet buikspieroefeningen doen.
Ik wil dit, ik moet dat.
Ik wil dat niet, en ik moet dat niet…
De energie hierachter is echter heel beklemmend en beperkend. Je zet jezelf vast en je verliest de vrijheid om te kiezen – voor een andere, betere manier om het zelfde te bereiken, of om in te zien dat het anders mag en kan. Je pint jezelf vast, legt druk op jezelf en… Daar reageren zowel je lichaam als je monkey brain niet goed op – en het universum evenmin.
In feite creëer je door te werken vanuit ‘moeten’ en ‘willen’ een muur om je heen – een muur die ervoor zorgt dat dat wat je wilt bereiken, niet meer bij je kan komen. Wat je achterna zit, zal van je wegrennen.
Wat je ‘moet’, vult je met afkeer.
Het komt niet uit je hart, niet uit een plaats van liefde.
Werken vanuit deze plaats heeft een averechts effect op wat je manifesteert.
Ook het universum reageert erop: als jij een energie hebt van ‘ik wil dit’, dan zend je uit dat het niet zo is. Dat het nog moet gebeuren. En dan zit je vast op die plaats waar het niet waar is, en niet zal gebeuren…
Maar wat dan?
Niks doen en blind vertrouwen?
Niet helemaal. Je mag natuurlijk dromen, een doel hebben, en je zult zeker iets moeten doen om de huidige status quo te veranderen, want als je doorgaat op de manier die jou tot dit punt bracht, krijg je nog meer van waar je nu bent. En als je al een poos bezig bent met niet goed genoeg voor jezelf zorgen, waardoor overgewicht is ontstaan (of ondergewicht, dat kan ook!), dan zul je daar meer van scheppen als je niets verandert.
Maar het vertrekpunt is heel anders wanneer je je opens telt. Wanneer je gaat toestaan. Wanneer je vertrekt vanuit liefde. Vanuit vertrouwen. Dan jaag je niets meer weg, maar nodig je uit. Dan maak je keuzes met (de juiste) kracht als basis, niet meer vanuit frustratie (waarmee je nog meer frustratie zaait)
Loslaten is in dit geval niet ‘gaan liggen en wachten’, maar de druk van de ketel halen. Toestaan, in plaats van duwen, trekken, vastbijten en aaaaargh.
Wil je hier meer over horen? Luister naar de podcast van deze week!
Die wonderlijke machine die het lichaam heet
We mopperen vaak op ons lijf en ons brein. Als je ziek bent, iets niet kunt, pijn hebt, je monkey brain weer eens roet in het eten gooit en jou manipuleert tot… tja… overleven!
Want uiteindelijk is dat waar het allemaal op neerkomt. Jouw lichaam en jouw brein dienen jou – op hun eigen manier. Ze zijn allebei volledig ingesteld om jou ten dienste te staan. Echt waar. Alles wat jouw lichaam en je brein voor je doen, doen ze vóór jou. Om je te ondersteunen, te helpen, te beschermen, enzovoort.
Het enige probleem is dat ze dat vaak doen op een ‘oer-manier’ die jou vaak op andere vlakken weer totaal niet dient. Als je wilt afvallen, is het echt niet fijn dat je monkey brain je steeds weer naar je oude gewoontes trekt en verleidt tot koekjes bij de koffie of het overslaan van je work-out, of zelfs terugtrekt naar negatieve gedachten over jezelf.
En als je net kunt ontspannen, is het echt niet chill dat je lichaam dan meteen ‘BAM’ platwalst met een verkoudheid of griep.
Dat voelt allemaal alsof je wordt tegengewerkt door je lichaam, terwijl dat in feite dus niet zo is. Jouw lichaam (en jouw brein) zijn fantastisch. Niets gebeurt om jou tegen te werken. Alles heeft een doel, een doel dat jou uiteindelijk beter uit de strijd laat komen.
Maar zoals het brein een ‘drama-queen’ kan zijn, zo kan het lijf ook wel eens overdrijven. Of je vasthouden in ‘hanging healing’, waardoor je symptomen maar niet beter worden of verdwijnen. Je prefrontale cortex weet dan dat alles goed is, maar je lijf blijft hangen in het stukje ‘Gevaar! Niet goed!’ waardoor je niet uit je ziekte/ongemak komt.
Wat doe je daar nu tegen?
1. Bewustzijn
Allereerst is het dus goed om te beseffen dat je lichaam niets anders wil dan jou ondersteunen.
2. Dankbaarheid
De volgende stap is dankbaar zijn voor al die steun, en vervolgens kiezen hoe JIJ verder wilt. Hoe je je lichaam kunt helpen om die ondersteuning te staken, om zich weer goed te voelen, om het conflict te stoppen en ook die ‘hanging healing’ los te laten.
3. Stress eraf halen: echte healing in gaan
Een groot deel hiervan kun je zelf. Door niet langer te denken ‘Ik ben kapot! Mijn lijf werkt me tegen! Het is niet eerlijk!’ geef je jezelf al zoveel verlichting dat je problematiek zal verminderen. Voor het stuk dat je niet zelf kunt aanpakken, is het wellicht fijn om hulp in te schakelen. Dat kun je bijvoorbeeld doen door met mij te gaan werken (info@morningmagic.live) of door je aan te melden voor een van de gratis coachingsdagen, die ik elke maand organiseer. Hieronder vind je een overzicht van de komende thema’s.
Do 24 maart – Gewicht
(je kunt je HIER inschrijven voor die dag)
Do 21 april – Rugpijn
Do 19 mei – Nek- en schouderpijn
Do 23 juni – Huidaandoeningen
Do 7 juli – Blaasproblemen
Do 25 aug – Gewicht
Stop met het boos zijn op je lijf, stop met wanhopen en wantrouwen. Start met vertrouwen op je lichaam, op de waanzinnige kracht die in je lijf verscholen zit en die je mag gaan hanteren. Het is fenomenaal wat een lichaam kan. Geef jezelf die ruimte.
You got this.
Terug naar je kern
We weten allemaal dat stress vervelend is. En dat het grotendeels een fysieke reactie is op wat je in je hoofd meemaakt – want jouw interpretaties rondom alles wat om je heen of met je gebeurt, zorgen ervoor dat je emoties ervaart en al dan niet gestresst wordt. De een blijft kalm als er een ongeluk gebeurt, de ander wordt misselijk, bevriest of rent het liefst heel hard weg. Hoe dat komt, is voor nu niet van belang. Wat wel belangrijk is, is dat onze interpretatie dus verantwoordelijk is voor het al dan niet ervaren van stress, met de bijbehorende ‘release’ van stresshormonen.
Zodra dat gebeurt, zit de stress niet meer alleen in je gedachten en je interpretatie, maar ook in je lichaam.
Daarom kun je vlinders (of slangen) in je buik voelen, daar komt onrust vandaan, daar komt het ‘met stomheid geslagen zijn’ vandaan. Het is een oer-reactie in je reptielenbrein.
Ons analytische brein neemt het vaak redelijk snel over – in het geval van een ongeluk kun je vaak snel redeneren dat je 112 kunt bellen en dat je wellicht gaat helpen – maar dat betekent niet dat het lichaam meteen van de stress af is. Vaak moet je je lichaam een handje helpen.
Normaal gesproken ben ik altijd van ‘van binnen naar buiten’. Eerst van binnen de rust vinden en dan komt het vanzelf ook in je lijf wel goed.
Je kunt ook van buiten naar binnen werken, dus eerst je lichaam kalmeren waardoor jij rustiger wordt, of zelfs je lichaam kalmer maken wanneer je hoofd dat al is, maar je lijf nog niet. Stress versterkt stress, evenals rust rust versterkt.
4 manieren om terug te komen naar je kern wanneer stress je lijkt over te nemen.
Ik heb daarvoor vier methoden op een rijtje gezet in aflevering 84 van de podcast: terug naar je kern. Wil je de 4 methoden als PDF? Download ze hier gratis!
Voor de podcast verwijs ik je graag naar deze pagina.
Voor vragen en opmerkingen kun je altijd contact opnemen via het contactformulier op deze site of via Social Media.
Heb een heerlijke dag enneh… Ook als je geen stress hebt, is het fijn om te aarden, te ademen, lief te zijn voor jezelf en jezelf de juiste vragen te stellen.