Berichten door Marieke

Bij afvallen komt vaak een boel ‘moet’ en ‘wil’ kijken.

Ik wil minder wegen, dus ik moet minder eten.

Ik wil er goed uitzien, dus ik moet buikspieroefeningen doen.

Ik wil dit, ik moet dat.

Ik wil dat niet, en ik moet dat niet…

De energie hierachter is echter heel beklemmend en beperkend. Je zet jezelf vast en je verliest de vrijheid om te kiezen – voor een andere, betere manier om het zelfde te bereiken, of om in te zien dat het anders mag en kan. Je pint jezelf vast, legt druk op jezelf en… Daar reageren zowel je lichaam als je monkey brain niet goed op – en het universum evenmin.

In feite creëer je door te werken vanuit ‘moeten’ en ‘willen’ een muur om je heen – een muur die ervoor zorgt dat dat wat je wilt bereiken, niet meer bij je kan komen. Wat je achterna zit, zal van je wegrennen. 

Wat je ‘moet’, vult je met afkeer. 

Het komt niet uit je hart, niet uit een plaats van liefde.

Werken vanuit deze plaats heeft een averechts effect op wat je manifesteert.

Ook het universum reageert erop: als jij een energie hebt van ‘ik wil dit’, dan zend je uit dat het niet zo is. Dat het nog moet gebeuren. En dan zit je vast op die plaats waar het niet waar is, en niet zal gebeuren…

Maar wat dan?

Niks doen en blind vertrouwen?

Niet helemaal. Je mag natuurlijk dromen, een doel hebben, en je zult zeker iets moeten doen om de huidige status quo te veranderen, want als je doorgaat op de manier die jou tot dit punt bracht, krijg je nog meer van waar je nu bent. En als je al een poos bezig bent met niet goed genoeg voor jezelf zorgen, waardoor overgewicht is ontstaan (of ondergewicht, dat kan ook!), dan zul je daar meer van scheppen als je niets verandert.

Maar het vertrekpunt is heel anders wanneer je je opens telt. Wanneer je gaat toestaan. Wanneer je vertrekt vanuit liefde. Vanuit vertrouwen. Dan jaag je niets meer weg, maar nodig je uit. Dan maak je keuzes met (de juiste) kracht als basis, niet meer vanuit frustratie (waarmee je nog meer frustratie zaait)

Loslaten is in dit geval niet ‘gaan liggen en wachten’, maar de druk van de ketel halen. Toestaan, in plaats van duwen, trekken, vastbijten en aaaaargh.

Wil je hier meer over horen? Luister naar de podcast van deze week! 

We mopperen vaak op ons lijf en ons brein. Als je ziek bent, iets niet kunt, pijn hebt, je monkey brain weer eens roet in het eten gooit en jou manipuleert tot… tja… overleven! 

Want uiteindelijk is dat waar het allemaal op neerkomt. Jouw lichaam en jouw brein dienen jou – op hun eigen manier. Ze zijn allebei volledig ingesteld om jou ten dienste te staan. Echt waar. Alles wat jouw lichaam en je brein voor je doen, doen ze vóór jou. Om je te ondersteunen, te helpen, te beschermen, enzovoort.

Het enige probleem is dat ze dat vaak doen op een ‘oer-manier’ die jou vaak op andere vlakken weer totaal niet dient. Als je wilt afvallen, is het echt niet fijn dat je monkey brain je steeds weer naar je oude gewoontes trekt en verleidt tot koekjes bij de koffie of het overslaan van je work-out, of zelfs terugtrekt naar negatieve gedachten over jezelf.

En als je net kunt ontspannen, is het echt niet chill dat je lichaam dan meteen ‘BAM’ platwalst met een verkoudheid of griep. 

Dat voelt allemaal alsof je wordt tegengewerkt door je lichaam, terwijl dat in feite dus niet zo is. Jouw lichaam (en jouw brein) zijn fantastisch. Niets gebeurt om jou tegen te werken. Alles heeft een doel, een doel dat jou uiteindelijk beter uit de strijd laat komen. 

Maar zoals het brein een ‘drama-queen’ kan zijn, zo kan het lijf ook wel eens overdrijven. Of je vasthouden in ‘hanging healing’, waardoor je symptomen maar niet beter worden of verdwijnen. Je prefrontale cortex weet dan dat alles goed is, maar je lijf blijft hangen in het stukje ‘Gevaar! Niet goed!’ waardoor je niet uit je ziekte/ongemak komt.

Wat doe je daar nu tegen?

1. Bewustzijn

Allereerst is het dus goed om te beseffen dat je lichaam niets anders wil dan jou ondersteunen.

2. Dankbaarheid

De volgende stap is dankbaar zijn voor al die steun, en vervolgens kiezen hoe JIJ verder wilt. Hoe je je lichaam kunt helpen om die ondersteuning te staken, om zich weer goed te voelen, om het conflict te stoppen en ook die ‘hanging healing’ los te laten. 

3. Stress eraf halen: echte healing in gaan

Een groot deel hiervan kun je zelf. Door niet langer te denken ‘Ik ben kapot! Mijn lijf werkt me tegen! Het is niet eerlijk!’ geef je jezelf al zoveel verlichting dat je problematiek zal verminderen. Voor het stuk dat je niet zelf kunt aanpakken, is het wellicht fijn om hulp in te schakelen. Dat kun je bijvoorbeeld doen door met mij te gaan werken (info@morningmagic.live) of door je aan te melden voor een van de gratis coachingsdagen, die ik elke maand organiseer. Hieronder vind je een overzicht van de komende thema’s.

Do 24 maart – Gewicht
(je kunt je HIER inschrijven voor die dag)

Do 21 april – Rugpijn

Do 19 mei – Nek- en schouderpijn

Do 23 juni – Huidaandoeningen

Do 7 juli – Blaasproblemen

Do 25 aug – Gewicht

Stop met het boos zijn op je lijf, stop met wanhopen en wantrouwen. Start met vertrouwen op je lichaam, op de waanzinnige kracht die in je lijf verscholen zit en die je mag gaan hanteren. Het is fenomenaal wat een lichaam kan. Geef jezelf die ruimte.

You got this.

We weten allemaal dat stress vervelend is. En dat het grotendeels een fysieke reactie is op wat je in je hoofd meemaakt – want jouw interpretaties rondom alles wat om je heen of met je gebeurt, zorgen ervoor dat je emoties ervaart en al dan niet gestresst wordt. De een blijft kalm als er een ongeluk gebeurt, de ander wordt misselijk, bevriest of rent het liefst heel hard weg. Hoe dat komt, is voor nu niet van belang. Wat wel belangrijk is, is dat onze interpretatie dus verantwoordelijk is voor het al dan niet ervaren van stress, met de bijbehorende ‘release’ van stresshormonen. 

Zodra dat gebeurt, zit de stress niet meer alleen in je gedachten en je interpretatie, maar ook in je lichaam. 

Daarom kun je vlinders (of slangen) in je buik voelen, daar komt onrust vandaan, daar komt het ‘met stomheid geslagen zijn’ vandaan. Het is een oer-reactie in je reptielenbrein.

Ons analytische brein neemt het vaak redelijk snel over – in het geval van een ongeluk kun je vaak snel redeneren dat je 112 kunt bellen en dat je wellicht gaat helpen – maar dat betekent niet dat het lichaam meteen van de stress af is. Vaak moet je je lichaam een handje helpen.

Normaal gesproken ben ik altijd van ‘van binnen naar buiten’. Eerst van binnen de rust vinden en dan komt het vanzelf ook in je lijf wel goed. 

Je kunt ook van buiten naar binnen werken, dus eerst je lichaam kalmeren waardoor jij rustiger wordt, of zelfs je lichaam kalmer maken wanneer je hoofd dat al is, maar je lijf nog niet. Stress versterkt stress, evenals rust rust versterkt. 

4 manieren om terug te komen naar je kern wanneer stress je lijkt over te nemen.

Ik heb daarvoor vier methoden op een rijtje gezet in aflevering 84 van de podcast: terug naar je kern. Wil je de 4 methoden als PDF? Download ze hier gratis!

Voor de podcast verwijs ik je graag naar deze pagina.

Voor vragen en opmerkingen kun je altijd contact opnemen via het contactformulier op deze site of via Social Media.

Heb een heerlijke dag enneh… Ook als je geen stress hebt, is het fijn om te aarden, te ademen, lief te zijn voor jezelf en jezelf de juiste vragen te stellen.

In het blog van vandaag bespreek ik 3 supersmoezen die bijna iedereen die met afvallen wil gaan beginnen/bezig is wel gebruikt heeft. Wat willen ze eigenlijk zeggen en… Hoe versla je ze? 

1. Ik heb het nu te druk om te werken aan afvallen

Een heerlijke smoes. Ik hoor ‘m zo vaak! Wat je eigenlijk hiermee zegt, is dat jij dus niet een prioriteit voor jezelf bent. En je zult dat ook niet worden, ook niet als je zogenaamd tijd zou hebben. Je hebt namelijk nooit tijd, er is altijd wel iets. Zolang je jezelf buiten de top 3 van prioriteiten zet, ga je er niet komen, want die gewoonte, om andere dingen voor te laten gaan, die duurt voort.

Is dat echt hoe je het wilt?

Als je nu geen tijd maakt voor je gezondheid, zal jouw gezondheid later jouw tijd opeisen. Als je andere dingen belangrijk blijft vinden, dan zal je op een gegeven moment gedwongen worden om te kiezen – als je ‘rock bottom’ raakt. 

Als je deze smoes blijft gebruiken, waar ben je dan over een jaar qua lijf en gezondheid? Of over 10 jaar?

Begin dus met jezelf een prioriteit maken. Al is het maar met 1 activiteit per dag, of met een paar keer in de week een uur, bijvoorbeeld. 

Nieuwe vraag: Wat kan ik nu het allerbeste doen voor mezelf?

2. Ik heb stress, last van spanning, dus het gaat nu niet

Hij lijkt een beetje op de vorige smoes, maar deze komt vaak op het moment dat je al begonnen bent. Je staat jezelf toe terug te schieten in een oud patroon, een patroon dat je eigenlijk achter je wilt laten. Het lijkt nu alsof het makkelijker is om toe te geven aan het oude patroon, maar om daarna weer terug te gaan naar het nieuwe pad dat je aan het uitslijten bent, is nog moeilijker. Je wisselt nu resultaat op de langere termijn in voor een ‘quick fix’ die je meerdere stappen achteruit zet.

Bovendien ben je nu jouw macht aan het weggeven: je laat jouw geluk en gevoelens, en bovenal je acties, afhangen van je omgeving. Als je daarvoor kiest, dan blijf je voor altijd een speelbal van wat er met je gebeurt. Blijf je slachtoffer.

En je blijft vastzitten in de stress-cyclus, want slecht eten geeft meer stress in je lichaam en zorgt ervoor dat je ook weer stress krijgt omdat je achteraf spijt hebt van je keuze.

Begin met de fysieke stress op te lossen door gewoon een paar keer diep adem te halen, met je voeten op de grond, en tijdens die ademhalingen de stress door de vloer naar de aarde te sturen. 

Nieuwe vraag: Wat heb ik nu eigenlijk nodig in plaats van eten?

3. Ik heb m’n dag nu toch al verpest, dus laat maar…

Je bent nu, nog erger dan bij de vorige smoes, een slachtoffer van je omstandigheden. Je bent van het paard gevallen en je blijft nu gewoon maar liggen. Het heeft geen zin meer, je bent verslagen, het komt niet meer goed.

Nog even los van of het waar is dat je iets ‘verkeerd’ hebt gedaan… Je hebt een tegenslag gehad. De ‘tegenstander’ heeft gescoord. Maar waar is het makkelijker om van terug te komen, van min 1 of van min 16?

Wat als je ‘misstap’ precies was wat je lichaam op dat moment nodig had, om wat voor reden dan ook? Is het dan een ‘verkeerde’ keuze geweest, of ben je juist trouw gebleven aan je lichaam?

Is er eigenlijk een grens tussen goed en niet goed, en waar ligt die dan precies?

Ook in deze smoes speelt het negatieve effect van stress behoorlijk mee: jouw oordeel over jezelf kan zorgen dat je nog dieper wegzinkt in het ‘ik ben niet goed genoeg, het is zinloos’ en in de moeite om af te vallen/gezonde keuzes te maken. En het suikerspinnenweb kan ook tegenwerken: dat het eten van suikers leidt tot het meer willen eten van suikers. Luister daarvoor naar aflevering 29 van de podcast.

Hoe ga je hiermee om? Begin met aanvaarden dat het is gebeurt, en dat niets betekenis heeft behalve de betekenis die jij er zelf aan geeft. Vergeef jezelf en vervolgens is het zand erover, en met frisse moed beginnen.

Nieuwe vraag: Hoe vul ik de rest van mijn dag liefdevol in qua voeding en zorgen voor mezelf?

Wil je de podcast luisteren, klik dan hier. 

Inschrijven voor de Health&Body Boost (14 t/m 18 maart 2022)

Inschrijven voor Morning Magic Health&Body

Afvallen is veelzijdig. Er is zoveel meer voor nodig dan het oude devies van ‘minder eten, meer bewegen’. Ik kan er persoonlijk jeuk van krijgen als mensen dat zeggen – want als dat voldoende was, dan was nu niet 70% van de mensen (te) zwaar.

Wat komt er nu allemaal bij kijken? En hoe geven we dat wat structuur?

Ik ga altijd graag uit van het Be Do Have model, oftewel: wie moet ik zijn, om te doen wat ik moet doen, om te krijgen wat ik hebben wil?

(De meeste mensen werken andersom, daarover maakte ik al eens podcasts, aflevering 4 en 38 bijvoorbeeld)

Hoe ik het zie?

ZIJN: machtige mindset & ziel

DOEN: Krachtige keuzes & gewoonten

HEBBEN: Prachtige persoon & resultaat

Je wilt het liefste werken vanuit het zijn. Zijn leidt tot doen. Als je een bepaald persoon BENT, is het heel erg makkelijk om de dingen te DOEN die zo’n persoon doet. Als je een roker bent, is het vreselijk makkelijk om te roken. Als je geen roker bent, zul je niet op een ochtend wakker worden en denken: ‘kom, ik steek er eentje op’. Het gevecht om te doen wat je ‘moet’ doen, komt vaak voort uit het feit dat je nog niet degene bent die je moet zijn om dat te doen. Daar komen stress, strijd en struggle vandaan.

Zodra je de dingen doet die jou dienen, komt eindelijk dat resultaat in zicht. Dat hebben van dat lichaam dat je wilt, het hebben van die presence, die uitstraling, dat lichaam. Onder dit kopje valt ook de kennis die je hebt over jezelf: vaar je goed op koolhydraten? Liever vegetarisch? Tel je calorieën of hou je het gewoon bij een vrij strak plan van zoveel eetmomenten op een dag?

Deze drie-eenheid van zijn, doen en hebben vormt de basis van jouw succes.

Maar wat nu als je het ‘zijn’ mist?

Dan stop de cyclus nooit. Dan blijf je eeuwig slaaf van je brein en je lichaam, dan blijf je bezig. Het is nooit goed genoeg, afvallen blijft een gevecht en je komt nooit ‘thuis’ in jezelf. De rust en alignment die je denkt te vinden in je kennis en je acties, die vind je niet. Ze komen namelijk voort uit wie je BENT.

Wat nu als je merkt dat daar ‘het probleem’ zit? Dat je niet die machtige mindset kunt aannemen en dat je de alignment met je ziel mist?

Een eerste stap daarin kan zijn om stil te worden. Gewoon eens te zijn met jezelf. Mediteren. Of wandelen. Al die gedachten (het gekrijs) van je monkey brain even uitschakelen en toestaan dat jouw ware, hogere zelf weer hoorbaar is.

En als je het ‘doen’ mist?

Dan weet je alles. Je hebt alle kennis in huis, je weet meer dan genoeg en je hebt zelfs de ‘toolbox’ die je nodig hebt om te veranderen… Maar je komt niet in beweging. Je begint niet, de acties blijven uit en dus blijft ook de verandering uit.

Je zit vast.

Als jij het gevoel hebt dat dat bij jou aan de hand is, dat je alles wel weet maar dat het gewoon niet lukt om in beweging te komen, begin dan eens met een heeeeeeeel klein dingetje. Een kleine, simpele tweak die je makkelijk kunt maken. Het eerste kleine dominosteentje dat de rest zal laten omvallen.

Denk nog niet na over de rest, maar ga eerst aan de slag met dat ene dingetje. Dat is alles. De rest is van later zorg, eerst kijken wat er NU te doen valt.

Wat als je het ‘hebben’ mist?

Dan weet je eigenlijk niet wat je nou moet veranderen. Je weet vaag van gezond eten, van goede keuzes maken, maar je weet niet wat dat betekent voor jou, persoonlijk. Je bent wanhopig aan het schieten met hagel, in de hoop dat iets werkt. Rent het ene dieet achter na, dan het andere. Geeft je geld uit aan shakes en sportschoolabonnementen waar je niet genoeg mee doet. Je probeert en probeert en probeert, je komt er maar niet. Je mist de kennis.

Zonder die kennis kun je niet tot resultaat komen. Dat mooie, gezonde lijf waar je zo van droomt, dat komt maar niet binnen bereik. Je blijft verlangen naar iets wat buiten jou ligt, en de frustratie tiert welig.

Wat moet je nu doen als je denkt dat je de kennis simpelweg niet in huis hebt?

Keer terug naar jezelf. Kijk eens terug naar wat er wel werkte, maar bovenal naar waar jij je prettig bij voelt! En dan bedoel ik niet het prettig dat wordt veroorzaakt door onder te duiken met een stuk chocolade, maar het echte prettig. Welke voeding maakt je LICHAAM blij? Welke activiteiten voelen goed voor jou? Wat kun je beter laten omdat je je er niet prettig bij voelt?

Je kent jezelf het beste. Sta eens open voor de wijsheid die je lichaam je te vertellen heeft.

Als je hier meer mee wilt doen, doe dan mee met de Health&Body Boost, van 14 t/m 18 maart 2022. Helemaal gratis geef je lichaam, brein én ziel de kickstart die je nodig hebt om liefdevol de leiding te nemen over je leven en je lijf.

Schrijf je nu gratis in via https://morningmagic.ck.page/hbbmaart22

De podcast kun je luisteren via Spotify, Apple Podcast, Google Podcast of klik hier.

Ik zie je graag bij de Health&Body Boost!

Liefs, Marieke

Er is een baby geboren. Zo’n mooi, klein, nieuw wezentje met nog een heel leven voor zich, die alle dromen kan waarmaken en die door de wereld liefdevol verwelkomd is, in alle liefde en warmte. 

Er komt iemand dichterbij. Deze pakt het baby’tje op en zegt: ‘Jij bent waardeloos. Je bent een nietsnut, je zult nooit goed genoeg zijn, wat een prul ben jij.’

Wat voel je daarbij?

Zou je die persoon door elkaar willen rammelen, willen schreeuwen: ‘Nee!! Niet waar, hou op!’

De baby snel overnemen en vertellen dat er helemaal niets waar was van wat die ander zei, en de kleine vooral heel veel liefde geven?

Ik wel, in ieder geval. En ik vermoed dat jij een soortgelijke reactie zult hebben gehad.

Laten we even doorspoelen en de camera omdraaien… richting jouzelf.

Jij bent ook begonnen als zo’n lief klein baby’tje. Jij was ook zo’n wonder, de wereld heeft ook jou verwelkomd en liefde gegeven.

En toch… Voel jij je nu waardeloos. Een nietsnut misschien, iemand die nooit goed genoeg is. Een prul.

Wat is er gebeurd? Waarom was je als baby waardevol en nu ineens niet meer?

Ik zal je het antwoord geven. Je bent nog steeds waardevol. Net zoveel als toen.

Je hebt alleen dingen meegemaakt, dingen ervaren, dingen gedacht en geïnterpreteerd. Je hebt fouten gemaakt en er zijn dingen mislukt. En die heb je allemaal gehangen aan jouw waarde als persoon. Je hebt als het ware rond die prachtige persoon die je bent, die waardevolle, schitterende ziel die straalt van het helderste licht, een hele reeks aan oordelen opgeplakt. Zie het als een berg post-its, verklaringen van ‘niet goed genoeg’, of als de windsels van eenmummie. 

Je hebt het doosje ‘waardevol zijn’ opengesteld voor oordelen over dingen die je hebt GEDAAN in plaats van dingen die je werkelijk BENT.

En dat doet vrijwel iedereen. We hangen onze waarde op aan onze prestaties, ons gewicht, ons uiterlijk, aan hoe vriendelijk we zijn, hoe goed we dingen kunnen… 

De doe-dingen en de kun-dingen; die prestaties, die uiterlijkheden, al dat soort zaken, hebben allemaal een strategie als basis. Of jij slaagt in je opzet, hangt af van de strategie en van jouw vaardigheid om die strategie te volgen. Allebei hebben ze niets te maken met jouw waarde als persoon.

Als je een pen wilt oppakken met je oor, dan is dat niet bepaald een goede strategie. Die strategie zegt helemaal niets over jouw waarde.

Een gemiddeld kind van vier hoef je niet te vragen hoe je de vierkantswortel van 144 uitrekent, want dat kind heeft simpelweg die vaardigheid nog niet. Dat maakt dat kind in niets minder waardevol, want het een heeft niets met het ander te maken. 

Of jij waardevol bent, hangt helemaal niet af van goed kunnen rekenen, goed kunnen zingen, 65 kilo wegen of veel of geen sproeten hebben. Dat is hoe ‘we’ collectief denken, maar die gedachte an sich is compleet achterstevoren. Denken dat je niet goed genoeg bent terwijl je simpelweg de verkeerde strategie (en dat doe je niet met opzet!!) hanteerde of dat je de vaardigheid nog niet hebt (we moeten allemaal leren lopen, tandenpoetsen, veters strikken enzovoort), is het personificeren van iets dat niet persoonlijk is. Dat is vaardigheden, uiterlijkheden, prestaties en allerlei andere doe- en kun-dingen in de doos gooien van ‘waardevol zijn’, terwijl ze daar helemaal niet thuishoren.

Koppel ze los.

Stop alles weer in de juiste doos.

En luister de podcast om hier meer over te weten te komen. 

Bij de podcast zit ook een fijne meditatie om de loskoppeling te maken tussen jouw waarde en alle oordelen die daar in de loop van de tijd tussen zijn gekomen. Download ‘m via deze link.

Liefs, Marieke

Er is een strategie die veel mensen hanteren als ze willen afvallen. Een strategie waar ze zich niet eens echt van bewust zijn – of tenminste, niet als zijnde een strategie. 

En die strategie is erg goed… als je wilt falen.

Want waar de meeste mensen vanuit vertrekken, is vanuit het idee dat er iets niet goed is aan ze. Ze zijn niet goed genoeg zoals ze zijn, niet waardevol, niet zoals ze horen te zijn. Geen liefde waard, afgekeurd.

Met afvallen hopen ze zich wel goed te gaan voelen over zichzelf. Hopen ze dat ze van zichzelf gaan houden, omdat ze er ‘beter’ uitzien of minder wegen. Ze willen waardevoller worden.

Dat is op zich al een achterwaartse strategie: waardevoller worden. Je bent namelijk al waardevol, ongeacht je uiterlijk, prestaties, omstandigheden of andere (3d) omstandigheden. 

En uitgaan van het idee dat je niet goed bent, houdt juist dat idee in stand. Je bevestigt door deze manier van denken dat je dus niet goed genoeg bent bent. Dat je de moeite niet waard bent om goed voor jezelf te zorgen.

Au, dat doet pijn. 

Maar als je heel diep in je eigen oordeel over jezelf duikt – is dat niet precies wat er aan de hand is? Dat je jezelf niet goed genoeg vindt zoals je bent, dat je daartegen aan het vechten bent?

Vechten tegen de realiteit is vechten tegen de bierkaai: onmogelijk. Als jij probeert te springen vanuit ontkenning, afwijzing of niet-accepteren, dan probeer je te springen vanuit drijfzand. Pas als je kunt accepteren waar je staat, verandert je ondergrond in een springplank. Dan pas kun je dingen gaan veranderen.

En die verandering is niet een weg NAAR houden van jezelf, het is een weg VANUIT houden van jezelf. 

Dat is de verandering die je moet doorvoeren – de rest volgt dan vanzelf.

Meer weten? Luister snel de podcast, doe mee aan de Health&Body Boost of schrijf je in voor Morning Magic Health&Body!

Op het moment dat je besloten hebt dat de knop omgaat, kom je in een soort limbo terecht. Je bevindt je tussen de oude jij die je niet meer wilt (het bekende, een plek waar je monkey brain zich zeer thuisvoelt) en de nieuwe jij die nog niet realiteit is geworden (maar waar je naartoe wilt).

Het kan enorm frustrerend zijn om in je in die ‘tussentijd’ te bevinden. Je wilt zo graag, maar misschien lukt het niet, of gaat het veel minder snel dan je zou willen.

De reden daarvoor is simpel.

Dit mag dan een magisch proces zijn, het worden van die nieuwe jij, en het mag energetisch en qua intentie dan wel binnen een enkele seconde geregeld zijn, de fysieke realiteit gaat doorgaans gewoon niet zo snel. Het heeft tijd nodig.

En, en ik heb ‘m eigenlijk al verklapt… Je monkey brain speelt op. Die wil de verandering niet en die gaat je tegenhouden. Door negatieve gedachten te geven. Door te zeggen dat het toch niet gaat lukken, dat het zinloos is. Door je te overstelpen met emoties waar je niet op zit te wachten. Door je angstig te maken – dit fenomeen heet niet voor niets ‘disintegration anxiety’, je brein is bang dat jij uiteen valt. En daarom saboteert je brein je, door jou je aandacht te laten richten op alles wat nog niet goed gaat. 

Je monkey brain is bang.

Dus eigenlijk is het een goed teken als je weerstand ervaart. Eigenlijk is het mooi dat het niet van een leien dakje gaat, want dat betekent dat er verandering gaande is. Je monkey brain voelt zich bedreigd! Hoezee!

Het is dus zaak om je af te vragen: komt deze weerstand voort uit mijn oude manier van zijn? De oude identiteit die vasthoudt, die konkelt, saboteert en me terugtrekt? Of is dit de nieuwe identiteit die zegt dat het niet oké is wat ik doe. Waarschijnlijk heb je het antwoord snel genoeg gegeven en kun je al die angst en negativiteit gaan relativeren en naast je neerleggen.

Opereren vanuit die nieuwe jij betekent erop vertrouwen dat je het goed doet. Dat je goed bezig bent. Dat die verandering in je realiteit al gaande is. Zoek naar het bewijs hiervan en weet dat je bij je nieuwe jij in goede handen bent.

Meer weten? Luister naar de podcast!

Wachten is iets wat we vaak doen. Alleen al als je zegt: ‘Ik begin maandag met afvallen,’ wacht je dus met afvallen tot ‘het juiste moment’. 

Maar is dat wel zo verstandig? Want je monkey brain, dat geen verandering wil, heeft dan eigenlijk alweer een slag gewonnen. Elk moment dat je wacht, zorgt ervoor dat je einddoel verder weg is. Je reis wordt langer. 

Zeker als je ook nog het weekend gebruikt om nog even flink te ‘genieten’ omdat je vanaf maandag weer streng aan de bak gaat, ondermijn je jezelf en geef je je macht weg aan je monkey brain.

Daarnaast heeft wachten heeft ook een passiviteit in zich, die je verlamt en die maakt dat je niet in beweging komt – een object dat beweegt, zal blijven bewegen. Een object dat stilstaat, zal blijven stilstaan.

Maar wat voor mij de belangrijkste factor is om ‘wachten’ uit te bannen is: wat voor boodschap geef je af door te wachten met iets doen dat goed is voor jou? Iets dat jou ondersteunt, sterker, gezonder en gelukkiger maakt?

Als je wacht, zeg je eigenlijk dat je op dit moment nog niet goed genoeg bent om iets te gaan doen. Dat je nog niet waardevol genoeg bent om die goede keuzes te maken, dat je pas op het moment dat je gaat beginnen, erkent dat je goed genoeg bent om goed voor te zorgen, dat je waardevol geboeg bent. Zeggen dat je op maandag begint, geeft de boodschap af dat je op maandag blijkbaar voldoet aan de voorwaarden die nodig zijn om goed voor jezelf te zorgen, en dat die voorwaarden er nu nog niet zijn.

Voor mij voelt dat alsof je baby geboren wordt, en je tegen de baby zegt: ik ga komende maandag pas van jou houden.

Of alsof je pas van de baby gaat houden als de kleine er is.

In feite ontneem je jezelf liefde als je wacht met goed voor jezelf zorgen tot een bepaald moment. Wachten wordt een energie van zwakte, van jezelf klein maken, van alles wat je juist niet wilt.

Een liefdevol leider wacht niet af. Een liefdevol leider krijgt een inzicht, neemt een beslissing, en gaat ervoor. Niet als het goed uitkomt. Niet als de verjaardag geweest is. Niet als de jaarwisseling is geweest. Een leifdevol leider stelt liefde, geluk, gezondheid en kracht niet uit.

Wanneer stop jij met wachten?

Luister snel de podcast van deze week!